تیر غمزه (حافظ)

ای شاهد قدسی که کشد بند نقابت
و ای مرغ بهشتی که دهد دانه و آبت
●
خوابم بشد از دیده در این فکر جگرسوز
کاغوش که شد منزل آسایش و خوابت؟
●
درویش نمی‌پرسی و ترسم که نباشد
اندیشه آمرزش و پروای ثوابت
●
راه دل عشاق زد آن چشم خماری
پیداست از این شیوه که مست است شرابت
●
تیری که زدی بر دلم از غمزه خطا رفت
تا باز چه اندیشه کند رای صوابت
●
هر ناله و فریاد که کردم نشنیدی
پیداست نگارا که بلند است جنابت
●
دور است سر آب از این بادیه هش دار
تا غول بیابان نفریبد به سرابت
●
تا در ره پیری به چه آیین روی ای دل
باری به غلط صرف شد ایام شبابت!
●
ای قصر دل افروز که منزلگه انسی!
یا رب مکناد آفت ایام خرابت
●
حافظ نه غلامیست که از خواجه گریزد
صلحی کن و بازآ که خرابم ز عتابت