●آستان حضرت دوست●

سر ارادت ما و آستان حضرت دوست ● که هرچه بر سر ما میرود ارادت اوست

●آستان حضرت دوست●

سر ارادت ما و آستان حضرت دوست ● که هرچه بر سر ما میرود ارادت اوست

شهر خاموش (نصرت رحمانی)

شهریست در خموشی و

                               دیوارهای شهر

گشتند تکیه گاه من هرزه گرد مست



با خویشتن به زمزمه ام این حدیث را؛

یا هست آنچه نیست

                          و یا نیست آنچه هست


داغم به لب ز بوسه یک شب که شامگاه

زخمی نهاد بر دلم و

                          آشنا شدیم


با یک نگاه عهد ببستیم و او مرا
نشناخت کیستم !

                       سپس از هم جدا شدیم


شهریست در خموشی پرهای یک کلاغ

بر پشت بام کلبه ی متروک ریخته


یخ بسته است، گربه سر ناودان کج
مردی به راه مرده و

                        مردی گریخته
 
 

 

نظرات 4 + ارسال نظر
انسان 2 اسفند 1388 ساعت 07:17 ب.ظ http://darfasledigar.blogfa.com

با خویشتن به زمزمه ام این حدیث را
یا هست آنچه نیست
و یا نیست آنچه هست.............
چه قشنگ.......!

سلام
بله...نصرت رحمانی دیگه...

default 2 اسفند 1388 ساعت 11:21 ب.ظ http://www.superposition.mihanblog.com

خیلی قشنگ بود

حال کردم
شعر نیمایی یعنی این
دمت گرم

شعر جدید منو با نام (میترسم) می تونی تو انتهای سمت چپ وبلاگو اون پایین تو بخش «اوراق بغلی» بخونی

سلام جناب دیفالت

خوشحالم کردید

الان یه سری می زنم به شعر تازه تون

یاس 3 اسفند 1388 ساعت 11:21 ق.ظ

سلام عرض شد حضرت آستان...
شعر جالبی نبود!!!
(ببخشید دیگه)

سلام

ممنون از اینکه قابل می بینید و نظرتون رو می فرمایید

مادرانه 4 اسفند 1388 ساعت 12:26 ب.ظ http://madarestan.blogspot.com

خیلی از شعر و شاعری سر در نمیارم. نمی دونم الان باید چه جور کامنتی بذارم که به موضوع بخوره؟

سلام
مهم نیست خیلی...همین که قدم رنجه فرمودید و تشریف آوردید خوشحالم کردید

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد