چشم به راه (هاتف اصفهانی)

روز و شب خون جگر می خورم از درد جدایی

ناگوار است به من زندگی ای مرگ کجایی؟

●

چون به پایان برسد محنت هجر از شب وصلم

کاش نزدیک به پایان رسدم روز جدایی

●

چارۀ درد جدایی تویی ای مرگ چه باشد

اگر از کار فرو بسته من عقده گشایی

●

هر شبم وعده دهی کایم و من در سر راهت

تا سحر چشم به ره مانم و دانم که نیایی

●

که گذارد که به خلوتگه آن شاه برآیم

من که در کوچه او ره ندهندم به گدایی

●

ربط ما و تو نهان تا به کی از بیم رقیبان

گو بداند همه کس ما ز توییم و تو زمایی

●

بستۀ کاکل و زلف تو بود هاتف و خواهد

نه از آن قید خلاصی نه ازین دام رهایی