غربت(حسن جلایر)

یک عمر درین گوشه‌ی ویرانه نشستم
در غربت این شهر، غریبانه نشستم

●
حیران و دل‌افسرده و از خلق گریزان
در بند تو چون مردم دیوانه نشستم

●
ما را چه غم ار نیست به کف درهم و دینار
سرمایه‌ی ایمان به کف و اهل ولائیم

●
این ملک جهان را به پشیزی نستانیم
چون رهرو و هم ساکن اقلیم صفائیم

●
در کوی وفا معتکف و خاک نشینیم
دردی کش میخانه‌ی مردان خدائیم

●
سر در قدم دوست به هر سوی روانیم
بر هر چه که محبوب رضا گشت رضائیم

●
در حلقه‌ی پاکان سخن از چون و چرا نیست
سر در خط فرمان بری از چون و چرائیم

●
از قید علایق همه رستیم به لطفش
از بند تعلق به جهان نیز رهائیم

●
صد شکر که از پیروی نفس رهیدیم
شادیم که در گلشن حق نغمه سرائیم

●
نومید نباشیم ز لطف و کرم دوست
هر چند رفیق ره عصیان و خطائی