صید (هاتف اصفهانی)

گفتیم درد تو عشق است و دوا نتوان کرد

دردم از تست دوا از تو چرا نتوان کرد

●

گر عتاب است و گر ناز کدام است آن کار

که به اغیار توان کرد و به ما نتوان کرد

●

من گرفتم ز خدا جور تو خواهد همه کس

لیک جور این همه با خلق خدا نتوان کرد

●

 فلکم از تو جدا کرد و گمان می کردم

که به شمشیر مرا از تو جدا نتوان کرد

●

سر نپیچم ز کمندت به جفا آن صیدم

که توان بست مرا لیک رها نتوان کرد

●

جا به کویت نتوان کرد ز بیم اغیار

ور توان در دل بی مهر تو جا نتوان کرد

●

گر ز سودای تو رسوای جهان شد هاتف

چه توان کرد که تغییر قضا نتوان کرد