قفس (ملک الشعرای بهار)

من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید

قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید

●

فصل گل می گذرد هم نفسان بهر خدا

بنشینید به باغی و مرا یاد کنید

●

عندلیبان گل سوری به چمن کرد ورود

بهر شاباش قدومش همه فریاد کنید

●

یاد از این مرغ گرفتار کنید ای مرغان

چو تماشای گل و لاله و شمشاد کنید

●

هر که دارد ز شما مرغ اسیری به قفس

برده در باغ و یاد منش آزاد کنید

●

آشیان من بیچاره اگر سوخت چه باک

فکر ویران شدن خانه صیاد کنید

●

شمع اگر کشته شد از باد مدارید عجب

یاد پروانه هستی شده بر باد کنید

●

بیستون بر سر راه است مباد از شیرین

خبری گفته و غمگین دل فرهاد کنید

●

جور و بیداد کند عمر جوانان کوتاه

ای بزرگان وطن بهر خدا داد کنید

●

گر شد از جور شما خانه موری ویران

خانه خویش محال است که آباد کنید

●

کنج ویرانه زندان شد اگر سهم بهار

شکر آزادی و آن گنج خدا داد کنید