تو بیا بلکه سکوتم همه پژواک شود
دلم از تکیه زدن پشت تو بی باک شود
●
آسمان دل من، زیر دو پایت پهن است
با دو دستت بتکانش که هوا پاک شود
●
تو بیا تا که لب و دیده ی ما از دیدار
پر ز لبخند و پر از لحظه ی نمناک شود
●
نیستم شاعر خوبی، تو بزن حرف مرا
هر چه بیرون شود از حلق تو ادراک شود
●
کاش می شد که ردیف غزلم ((شد)) بشود
با ردیف ((شود)) این شعر چه غمناک شود
●
من فقط جمعه غزل گویم و تا هفته ی بعد
همه احساس غزل در دل من خاک شود
●●●
به نقل از: http://www.sheremahdi.blogfa.com
زیبا بود عزیز
موفق باشید...