آواره (باباطاهر عریان)

ز دست دیده و دل هر دو فریاد
که هر چه دیده بیند دل کند یاد

بسازُم خنجری نیشش زفولاد
زنُم بر دیده تا دل گردد آزاد

●●●

دلُم بی وصل تِه شادی مبیناد
ز درد و محنت آزادی مبیناد

خراب آبادِ دل بی مقدم تو
الهی هرگز آبادی مبیناد

●●●

گلی که خود بدادُم پیچ و تابش
به اشک دیدگانُم دادُم آبش

در این گلشن خدایا کی روا بی
گل از مو دیگری گیره گلابش

●●●

بی ته اشکُم ز مژگانِ تر آیو
بی ته نخِل امیدمُ بی بر آیو

بی ته در گنج تنهایی شب و روز
نشینُم تا که عمرُم بر سر آیو

●●●

دو چشمونِت پیاله پر ز می بی
دو زلفونِت خراجِ مُلکِ ری بی

همی وعده کری امروز و فردا
نمیدونُم که فردای تو کی بی؟