پسر، گرگ، پدر (سعید بیابانکی)

این شعر را "آوا" دوستی جدید و عزیز برایم فرستادند:

بگذار که این باغ درش گم شده باشد

گل های ترش برگ و برش گم شده باشد

●

جز چشم به راهی به چه دل خوش کند این باغ

گر قاصدک نامه برش گم شده باشد

●

باغ شب من کاش درش بسته بماند

ای کاش کلید سحرش گم شده باشد

●

بی اختر و ماه است دلم مثل کسی که

صندوقچه ی سیم و زرش گم شده باشد

●

شب تیره و تار است و بلا دیده و خاموش

انگار که قرص قمرش گم شده باشد

●

چاهی است همه ناله و دشتی است همه گرگ

خواب پدری که پسرش گم شده باشد

●

آن روز تو را یافتم افتاده و تنها

در هیبت نخلی که سرش گم شده باشد

●

پیچیده شمیمت همه جا ای تن بی سر

چون شیشه ی عطری که درش گم شده باشد