نگار ما (رفعت سمنانی)

به کوی یار مرا بار در گل افتاده
فتاده بار من اما به منزل افتاده
●
گمان مدار خلاصی دل از آن سر زلف
که با هزار جنون در سلاسل افتاده
●
مکش کمان ز کمین دلبرا بغمزه که دل
به یاد تیر نگاه تو بسمل افتاده
●
دو طره ی تو ز کف تیغ آفتاب گرفت
که از یمین و یسارت حمایل افتاده
●
بداغ لاله رویت حواله ی دل ماست
که شور عشق تو اندر قبایل افتاده
●
ز سحر چشم تو ایمن نیم کنون که دو ماه
به آفتاب جمالت مقابل افتاده
●
مبند بار سفر ای قمر که عقرب زلف
به برج روی تو از خویش غافل افتاده
●
ز آه سینه دلم خون شد و زدیده بریخت
مگو که کشتی صبرم به ساحل افتاده
●
نگار ما سر تسلیم داشت ای رفعت
ز دست مدعیان کار مشکل افتاده