سر ارادت ما و آستان حضرت دوست ● که هرچه بر سر ما میرود ارادت اوست
سر ارادت ما و آستان حضرت دوست ● که هرچه بر سر ما میرود ارادت اوست
دوباره شب که میرسد ، پر از ستاره میشوم
دوباره واژه های خیس ، پر از ترانه میشوم
دوباره باد میبرد ، مرا
به لانه ی فرشتگان
میان ابرهای بی کسی و لخته لخته آسمان
دوباره ماه میشوم ، دوباره باغ میشوم
مهتاب اگر نشد، نشد!
خودم چراغ میشوم...