خانه نشین عشق (فروغی)

تا صورت زیبای تو از پرده عیان شد

یک باره پری از نظر خلق نهان شد

●

گر مطرب عشاق تویی رقص توان کرد

ور ساقی مشتاق تویی مست توان کرد

●

گیسوی دلاویز تو زنجیر جنون گشت

بالای بلا خیز تو آشوب جهان شد

●

نقدی که به بازار تو بردیم تلف گشت

سودی که ز سودای تو کردیم زیان شد

●

جان از الم هجر تو بی صبر و سکوت گشت

تن از ستم عشق تو بی تاب و توان شد

●

هم قاصد جانان سبک از راه نیامد

هم جان گرانمایه به تن سخت گران شد

●

چشمم همه دم در ره آن ماه گهر ریخت

اشکم همه جا در پی آن سرو روان شد

●

مقصود خود از خاک در کعبه نجستم

باید که به جان معتکف دیر مغان شد

●

تا دم زدم از معجزۀ پیر خرابات

صوفی به یقین آمد و زاهد به گمان شد

●

پیرانه سر آمد به کفم دامن طفلی

المنه لله که مرا بخت جوان شد

●

تا خانه نشین در عشقیم فروغی

خورشید ز ما صاحب صد نام و نشان شد