تمام هستی‌ام، آوازهای جاری توست
بخوان ترانه دلم مست بی‌قراری توست
●
نهال کوچک شعرم که غرق پاییز است
طراوتش زِ نفس‌های نوبهاری توست
●
تویی که شور شکفتن به شعر من دادی
و آب و سبزه و آیینه، یادگاری توست
●
نگاه کن چه صبورم، چه بی‌صدا ای عشق
که روی شانه‌ی من زخم‌های کاری توست
●
ولی هنوز پُر از شور شعر و آوازم
هنوز این لب شیرین‌سخن قناری توست
ااااااااوووووووووووووووووووووووووووووووولللللللللللل
هههوووووووووووووووووووووووووووووووورررررررراااااا
از این که این قدر احساساتی شدین
نه داداش رسما اول شدی...امدی تهران بیا کاپ قهرمانیت رو بهت بدم
(:
خوشحالم از اینکه خوشحالی
خیلی قشنگ بود
خواندنش باعث شد بفهمم من اصلا شاعر نیستم
یعنی می دونستما
حالا مطمئن شدم
نه ؛ ماشاالله شما هم شاعر حسابی هستی و مایه ی حسرت بنده
...غروب ابری پاییز می چکد در من
پرم ز هق هق باران، کجاست شانه او؟
نگاه کن چه صبورم،
چه بی‌صدا
ای عشق
نهال کوچک شعرم که غرق پاییز است
طراوتش زِ نفس‌های نوبهاری توست
دیر رسیدم انگاری...دو سه روز بی اینترنت بودم باز شعر گلچین رو تک خوری کردین که! ;)
ایشالا هیچ وقت بی اینترنت نمونید...خوشحالم که اومدید
سلام واقعا زیبا بودن دستتون درد نکنه،
در پناه حق
قابل شما رو نداشت...خوشحالم خواننده جدیدی پیدا کردیم
یا علی
خیلی شعر باحالی بود. ملت انگار خیلی حال کردن با این شعر که دارن اینجوری کف و سوت میزنن : )
با حالی از خودشونه...لطف دارن