کنج عزلت (خواجوی کرمانی)

طائر طوریم و خاک آستانت طور ماست

پرتو نور تجلی در دل پر نور ماست

●

ما به حور و روضه‌ی رضوان نداریم التفات

زانکه مجلس، روضه‌ی رضوان و شاهد، حور ماست

●

عاقبت غیبت گزیند هر که آید در نظر

وانکه او غایب نگردد از نظر، منظور ماست

●

پیش ما هر روز بی او رستخیزی دیگرست

آه دلسوز نفیر سینه، نفخ صور ماست

●

ما بدار الملک وحدت کوس شاهی می‌زنیم

وین که بر زر می‌نویسد اشک ما منشور ماست

●

کرده‌ایم از ملک هستی کنج عزلت اختیار

وین دل ویرانه گنج و نیستی گنجور ماست

●

آنک دایم در خرابات فنا ساغر کشد

در هوای چشم مست او دل مخمور ماست

●

تختگاه عشق ما داریم و از دار ایمنیم

زانکه دار از روی معنی رایت منصور ماست

●

تا چو خواجو عالم رندی مسخر کرده‌ایم

زلف ساقی دستگیر و جام می دستور ماست