زهر جدایی (سعدی)

آن را که غمی چون غم من نیست چه داند

کز شوق توام دیده چه شب می‌گذراند

●

وقتست گر از پای درآیم که همه عمر

باری نکشیدم که به هجران تو ماند

●

سوز دل یعقوب ستمدیده ز من پرس

کاندوه دل سوختگان سوخته داند

●

دیوانه گرش پند دهی کار نبندد

ور بند نهی سلسله در هم گسلاند

●

ما بی تو به دل برنزدیم آب صبوری

در آتش سوزنده صبوری که تواند

●

هر گه که بسوزد جگرم دیده بگرید

وین گریه نه آبیست که آتش بنشاند

●

سلطان خیالت شبی آرام نگیرد

تا بر سر صبر من مسکین ندواند

●

شیرین ننماید به دهانش شکر وصل

آن را که فلک زهر جدایی نچشاند

●

گر بار دگر دامن کامی به کف آرم

تا زنده‌ام از چنگ منش کس نرهاند

●

ترسم که نمانم من از این رنج دریغا

کاندر دل من حسرت روی تو بماند

●

قاصد رود از پارس به کشتی به خراسان

گر چشم من اندر عقبش سیل براند

●

فریاد که گر جور فراق تو نویسم

فریاد برآید ز دل هر که بخواند

●

شرح غم هجران تو هم با تو توان گفت

پیداست که قاصد چه به سمع تو رساند

●

زنهار که خون می‌چکد از گفته سعدی

هرکس این همه نشتر بخورد خون بچکاند