غم پنهان(ناشناس)

تو می رسی و غمی پنهان همیشه پشت سرت جاری

همیشه طرح قدم هایت شبیه روز عزاداری

●

تو می نشینی و بین ما نشسته پیکر مغمومی

غریب وخسته و خاک آلود؛ به فکر چاره ناچاری

●

شبیه جنگل انبوهی که گر گرفته از اندوه

هجوم لشکر چنگیزی، گواهت این غم تاتاری

●

بیا و گریه نکن در خود که شانه های زمین خیسند

مرا تحمل باران نیست؛ تو را شهامت خودداری

●

همین که چشم خدا باز است به روی هرچه که پیش آید

ببین چه مرهم شیرینیست برای سختی و دشواری!!

●

کمی پرنده اگر باشی در آسمان دلم هستی

رفیق ماهی و مهتابی؛ عزیز سرو و سپیداری

●

چقدر منتظرت بودم! ببینمت کمی آسوده

دوباره آمده ای اما؛ همان همیشه عزاداری!