ای داد! چهر عمر غبار ِ زمان گرفت
خورشید ِ عشق، تیرگی ِ جاودان گرفت
●
موی ِ سپید، پرچم ِ تسلیم برکشید
دیدار ِ مرگ، تیر ِ ستیز از کمان گرفت
●
دست ِ فسوس، بر سر ِ امواج ِ خاطرات
بس عشق های ِ مرده که از هر کران گرفت
●
ایمان شکست و زین قفس تیره مرغ بخت
شادان گشود بال و ره ِ آشیان گرفت
●
پای ِ امید، پیشرو ِ کاروان ِ عمر
آزرده شد ز راه و دل از کاروان گرفت
●
یار ِ گذشته، دشمن ِ قلب ِ شکسته گشت
باغ ِ شکوفه، سردی ِ دور ِ خزان گرفت
●
تصویر ِ آرزو، چو غباری به دست باد
آهسته از نظر شد و رخت از میان گرفت
●
گنج مراد، در دل ِ ویران ِ انتظار
ناجسته ماند و مرگ بر او سایبان گرفت
●
بدبینی از شمار، فزون گشت و دل ز بیم
با مهربان، قیافه ی نامهربان گرفت
●
اندیشه، بال و پر زد و بیزار ازین جهان
راه ِ سپهر ِ تیره ِ وهم و گمان گرفت
●
دل، تشنه ی گناه شد و مستی ِ گناه
یکباره پرده از سر ِ عیب ِ نهان گرفت
●
دلخون، ز رنج عقل و ادب، جان ِ خود فریب
بند ِ گران ز وسوسه ی بی امان گرفت
●
تابوت ِ کودکی، به سراشیب ِ زندگی
در هم شکست و هر هوس ِ مرده جان گرفت
●
آه از چراغ ِ دل؛ که دمادم به راه ِ عمر
خاموش گشت و روشنی از دیگران گرفت
●
من خواستار ِ مرگم و آوخ که دست ِ مرگ
دام ِ حیات ِ این شد و دامان ِ آن گرفت
سلام انتخاب جالبی بود این شعر را تا بحال نخوانده بودم...
BE BLESSED and
BE A BLESSING TO OTHERS
خوشحالم که مورد پسند واقع شده
مرگ نه؟
پیشوازشم نه؟
میشه باشه؟!(آدمک مظلوم نمائییه خفن!)
چرا مرگ نه؟
چرا پیشوازشم نه؟
مرگ عابس (عابس بن شبیب) رو خیلی دوست دارم
مرگی چنین میانه میدانم آرزوست...