●آستان حضرت دوست●

سر ارادت ما و آستان حضرت دوست ● که هرچه بر سر ما میرود ارادت اوست

●آستان حضرت دوست●

سر ارادت ما و آستان حضرت دوست ● که هرچه بر سر ما میرود ارادت اوست

روی دیوار (نصرت رحمانی)

اوراق شعر ما را
         بگذار تا بسوزند
 لب های باز ما را 
          بگذار تا بدوزند 
بگذار دستها را 
          بر دستها ببندند
 بگذار تا بگوییم 
          بگذار تا بخندند
بگذار هر چه خواهند 
          نجوکنان بگویند
 بگذار رنگ خون را 
          با اشکها بشویند
 بگذار تا خدایان 
          دیوار شب بسازند
 بگذار اسب ظلمت 
          بر لاشه ها بتازند
بگذار تا ببارند 
          خونها ز سینه ی ما 
                   شاید شکفته گردد 
                            گلهای کینه ی ما
نظرات 3 + ارسال نظر
سپید 28 مهر 1387 ساعت 07:06 ب.ظ http://http://soleimani.blogfa.com/

سلام
اینم مث قبلی قشنگ بود...
قضای شعر یک فضای عجیبه ی حالت عجیب که وقتی میاد آدم حس عرفان میگیره...
من لینکت کردم...

آرزو 30 مهر 1387 ساعت 07:02 ق.ظ http://arezoo4.blogfa.com

شعر خشانت باری بود

دردم گرفت!:-(

dadash siavash 4 خرداد 1389 ساعت 01:51 ق.ظ http://defani.blogfa.com/

به به

ای ول داداش کارت درسته

خوب نوشتی مرسی

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد