وصف کمال او (ابوعلی سینا)

بگردون ابرش از رحمت برآمد از دل دریا

که دریا شد از آن صحرا که صحرا شد از آن دریا

●

بخـار از دشت پیدا شد چو ترکان بخارایی

زتیر ترکشش سـوزد سر خـارا ز بُن خـارا

●

زبان بگشود سوسن چون بشیر از مژده ی یوسف

زحسرت چشم نرگس همچنان یعقوب شد نابینا

●

پی معجز ز شاخ گل برآمد بلبل از شادی

تجلی کرد بر هر شاخ گل صد معجز موسی

●

علیِّ عالیِ اعلا، ولیِ والی والا

وصی سیدِ بطحا به حکمش جمله مـا فیها

●

قوام جسم را جوهر، زمانی روح را رهبر

کلام نیک پیغمبر، ولیّ ایزد دانا

●

حدیثی خاطرم آمد که می فرمود پیغمبر

به اصحابش شب معراج سرّ لیلة الاسرا

●

بطاق آسمان چهارمین دیدم من از رحمت

هزاران مسجدی اندر درون مسجد اقصی

●

بهر مسجد هزاران طاق، بر هر طاق محرابی

بهر محراب دو صد منبر، به هر منبر علی پیدا

●

ز پیغمبر چو بشنیدند اصحاب این سخن گفتند

که دیشب با علی بودیم جمله جمع در یک جا

●

تبسم کرد سلمان، این سخن گفتا به پیغمبر

بغیر از خود ندیدم هیچکس در نزد آن مولا

●

اباذر گفت با سلمان به روح پاک پیغمبر

نشسته بودم اندر خدمتش در گوشه ای تنها

●

بگوش فاطمه خورد این سخن گفتا علی دیشب

که تا صبح از درون خانه پا ننهاد برون اصلا

●

که ناگه جبر ئیل از حق سلام آورد بر احمد

که ای مسند نشین بارگاه قرب اوادنی

●

اگر چه بر همه ظاهر شدم بر صورتی اما

ولیکن از همه بگذشت، با ما بود در بالا

●

جنابش خالقی باشد که بر خلقش دو صد عالم

بهر عالم دو صد آدم بهر آدم دو صد حوا

●

بحکمش صد هزاران طور بر هر طور صد موسی

بهر موسی هزاران بیضه اندر بیضه صد عیسا

●

نه وصفش این چنین باشد که می گویند در عالم

زخندق جست و مرحب کشت اندر بیشه ی هیجا

●

علی سریست در وحدت که باشد سِر بی همتا

علی خلقی است در خلقت که باشد خلقتش یکتا

●

چو این اوصاف را بشنید از وصف کمال او

گرفت انگشت حیرت بر دهانش بوعلی سینا