همره قابیل(فاضل نظری)

همین که نعش درختی به باغ می افتد

بهانه باز به دست اجاق می افتد

● 

حکایت من و دنیایتان حکایت آن

پرنده ایست که به باتلاق می افتد

● 

عجب عدالت تلخی که شادمانی ها

فقط برای شما اتفاق می افتد

 ●

تمام سهم من از روشنی همان نوریست

که از چراغ شما در اتاق می افتد

● 

به زور جاذبه سیب از درخت چیده زمین

چه میوه ای ز سر اشتیاق می افتد

● 

همیشه همره هابیل بوده قابیلی

میان ما و شما کی فراق می افتد؟