تجلی(مغربی)

ای کرده تجلی رخت از چهره هر خوب

ای حسن و جمال همه خوبان به تو منسوب

●

بر صحفۀ رخسارۀ هر ماه پری­روی

حرفی دو سه از دفتر حسنت شده مکتوب

●

محبوب ز هر روی بجز روی تو نبود

خود نیست به هر وجه بجز روی تو محبوب

●

بر عکس رخت چشم زلیخا نگران شد

در آینۀ روی خوشش یوسف یعقوب

●

در شاهد و مشهود تویی ناظر و منظور

در عاشق و معشوق تویی طالب و مطلوب

●

در بتکده ها غیر ترا می نپرستند

آن کس که کند سجده بر سنگ و گل و چوب

●

جاروب غمت کرد مرا خانۀ دل پاک

وین خانه کنون است به کام دل جاروب

●

زان زلف پراکنده و زان غمزۀ فتان

برگشت جهان سر به سر از فتنه و آشوب

●

محجوب نباشد رخت از مغربی ای دوست

کاو خود به خود است از رخ زیبای تو محجوب