عشق سودایی (سعدی)

هر کس به تماشایی ، رفتند به صحرایی

ما را که تو منظوری ، خاطر نرود جایی

●

یا چشم نمی بیند ، یا راه نمی داند

هر کاو به وجود خود ، دارد ز تو پروایی

●

دیوانۀ عشقت را ، جایی نظر افتاده ست

کانجا نتواند رفت ، اندیشۀ دانایی

●

امید تو بیرون برد ، از دل همه امیدی

سودای تو خالی کرد ، از سر همه سودایی

●

زیبا ننماید سرو ، اندر نظر عقلش

آن کس نظری باشد ، با قامت زیبایی

●

گویند رفیقانم ، در عشق چه سرداری

گویم که سری دارم ، در باخته در پایی

●

زنهار نمی خواهم ، کز کشتن امانم ده

تا سیرترت بینم ، یک لحظه مدارایی

●

در پارس که تابوده ست از ولوله آسوده ست

بیم است که برخیزد  ، از حسن تو غوغایی

●

من دست نخواهم برد ، الّا به سر زلف

گر دسترسی باشد ، یک روز به یغمایی

●

گویند تمنایی ، از دوست بکن سعدی

جز دوست نخواهم کرد ، از دوست تمنایی