●آستان حضرت دوست●
سر ارادت ما و آستان حضرت دوست ● که هرچه بر سر ما میرود ارادت اوست●آستان حضرت دوست●
سر ارادت ما و آستان حضرت دوست ● که هرچه بر سر ما میرود ارادت اوستدنیا (خیام نیشابوری)
تا زهــره و مــه در آسمــان گشت پـــدید
بهتــر زمی نــاب کسی هیچ نـــدیــــــــــد
مـــن در عجبــم ز می فروشان که ایشـان
به زآنچــه فروشنــد چــه خواهنـد خریـد
● ● ●
بــر خیز و بیا بتـــــا بـــــــرای دل مــــــــا
حـــل کـــن به جمـــال خویشتــن مشکل ما
یک کــــوزه شراب تا به هم نـــوش کنیــــــم
زان پیش کــــه کـــوزه ها کننـــد از گل ما
● ● ●
رنـــدی دیــدم نشسته بــر خنگ زمیـــن
نه کفــر و نه اسلام و نه دنیا و نه دیــن
نه حق و نه حقیــقت نه شریعت نـه یقین
انــدر دو جهان کــرا بود زهره ایـــــن
● ● ●
چون حاصل آدمــــی در این شورستــان
جــز خوردن غصـه نیست تا کنــدن جـان
خــرم دل آنکه زین جهـــان زود بــــرفت
و آسوده کسی کــه خــود نیامد به جهـــان
● ● ●
از دی کـــه گـــذشت هیچ ازو یــاد مکـــن
فردا کـــــه نیامـــده ست فریاد مکـــــــــن
بر نامـــده و گـــذشته بنیــــــــــاد مکـــــن
حالـــی خوش بـــاش و عمر بر باد مکــن
● ● ●
هـــر یک چندی یکـــی بــرآید کــه منـــم
با نعمت و با سیم و زر آیــــــد کــه منــم
چــــون کارک او نظـــام گیـــــرد روزی
ناگـــه اجل از کمین بـــرآیــــد که منــــم
● ● ●
ای دیـــده اگـــر کــور نهــی گــور ببیــن
وین عالـــم پرفتنـــه و پر شور ببیــــــن
شاهان و سران و سروران زیــر گلنـــد
روهای چـــو مــه در دهـــن مــــور ببین
● ● ●
در کـــارگــه کـــوزه گری رفـــــتم دوش
دیــــدم دو هـــزار کـــوزه گویا و خموش
ناگاه یکـــی کوزه بـــر آورد خـــــــروش
کــو کوزه گر و کوزه خر و کوزه فروش
● ● ●
مــرغی دیدم نشسته بـــــر باره طــــوس
در پیش نهـــــاده کلـــــــــه کیکــــاووس
بــــا کله همـی گفت که افسوس افسـوس
کو بانگ جرسها و کجا ناله کـــــــــوس
● ● ●
دی کــــوزه گری بدیـــدم انــدر بــازار
بــر پاره گلــی لگد همی زد بسیـــــــار
و آن گـــل بزبان حال با او می گــفـت
مـــن همچــــو تو بوده ام مرا نیــکودار
● ● ●
ایـــدل غم این جهـــان فرسوده مخــــور
بیهوده نئی غمــان بیهــوده مخــــــــــور
چــون بوده گذشت و نیست نـابوده پدیـد
خــوش باش غم بوده و نابوده مخــــــور
